Przykłady rzeźby z Bode Museum

Arnolfo di Cambio, Śmierć Marii

Arnolfo di Cambio był włoskim rzeźbiarzem i architektem okresu późnego gotyku. Żył w latach 1240-1300/1310 (inni badacze podają jako datę urodzenia rok 1254). Jego prace rzeźbiarskie inspirowane są stylem Nicola Pisano, którego di Cambio był najzdolniejszym uczniem. Artyści wspólnie wykonali ambonę katedry sieneńskiej. Po ukończeniu tego dzieła (po 1268 roku) di Cambio stał się samodzielnym artystą.    W roku 1277 rozpoczął służbę na dworze króla Karola z Anjou, wtedy wykonał rzeźbiarski portret pracodawcy w roli rzymskiego senatora. Najlepszy czas działalności artysty przypada na lata, w których tworzył w Rzymie. W latach 90. XIII w. Arnolfo di Cambio zaczął kierować pracami mającymi na celu wzniesienie katedry Santa Maria del Fiore we Florencji (w miejscu wcześniejszego kościoła Santa Reparata). Di Cambio nie ukończył budowy, po jego śmierci kontynuowali ją m.in. Giotto czy Andrea Pisano.

Jego dzieło rzeźbiarskie Śmierć Marii, znajdujące się obecnie w Berlinie, było częścią dekoracji rzeźbiarskiej katedry we Florencji. Rzeźba wykonana została z marmuru około roku 1300 (czyli pod koniec życia artysty); ma wymiary 60x170x50 cm. Możliwe, że stanowiła ona część tympanonu katedry, który nie zachował się w całości. Fragment ten jest poważnie uszkodzony, gdyż nie zachowała się twarz Marii. Dzieło przedstawia grupę figuralną w układzie horyzontalnym. Nogi leżącej Marii obejmuje postać klęczącego apostoła Jana. Z przedstawienia bije monumentalizm, potęgowany przez sztywną pozę Marii. Szaty są dokładnie opracowane, ich liczne fałdy dodają pewnej dekoracyjności oraz plastyczności całemu przedstawieniu. Kolejnym elementem ornamentalnym są włosy Jana, które zostały wycyzelowane niczym w antycznych greckich posągach. Łączenie gotyckich i antycznych wyobrażeń formalnych było charakterystyczną cechą twórczości Arnolfo di Cambio.

Apostoł Jan na piersi Chrystusa

Prawdopodobnie rzeźba ta jest drewniana, pokryta z wierzchu polichromią. Wysokość jej wynosi 89 cm,     a szerokość 47 cm. Dzieło to pochodzi z ok. 1310 roku, ma ścisły związek z tematyką religijną. Postacie są pełne wdzięku, życia, spokojne, racjonalne, realistyczne, swobodne w gestach, postawie, mimice twarzy. Fałdy ich szat są miękkie, łyżkowate.

Według Ewangelii św. Jana umiłowany uczeń Chrystusa, spoczywał na Jego piersi podczas Ostatniej Wieczerzy. Rozumiano to jako przypowieść, model zjednoczenia człowieka z Bogiem. Grupy rzeźb tego typu były popularne w XIV w., zwłaszcza w klasztorach w południowych i zachodnich Niemczech                i Szwajcarii. 

Matka Boża na tronie

Figura ta powstała ok. 1200 roku, pochodzi rodem z Włoch. Jej wzrost to 190 cm, a szerokość 54cm, natomiast waga wynosi 70 kg. Jest to wielkie dzieło europejskiej architektury romańskiej. Postacie są wzorowane na czołowych modelach bizantyjskich, charakteryzuje je silne marszczenie odzieży. Matka Boska jest przedstawiona, jako ta która ma wskazać na drogę Chrystusa, Nowego Przymierza.